Spacer po linie / Walk the Line

I keep a close watch on this heart of mine
I keep my eyes wide open all the time.
I keep the ends out for the tie that binds
Because you’re mine,
I walk the line [Johnny Cash – Walk the Line]

Rok produkcji: 2005, USA Czas trwania: 136 minut Gatunek: Biograficzny, Muzyczny Reżyseria: James Mangold Scenariusz: Gill Dennis, James Mangold Zdjęcia: Phedon Papamichael Montaż: Michael McCusker Muzyka: T-Bone Burnett Scenografia: Carla Curry, Chad Davis, David J. Bomba, David J, John R. Jensen, Rob Simons Produkcja: James Keach, Cathy Konrad Występują: Joaquin Phoenix, Reese Witherspoon, Ginnifer Goodwin, Robert Patrick, Dallas Roberts

Wiecie jak działa równia pochyła? Najprościej zasadę funkcjonowania można opisać tak: umieszczone na równi ciało, w zależności od przyłożonej siły, porusza się w górę lub w dół. Ruchowi towarzyszy tarcie. Wspominam o tym, ponieważ ten przykład najlepiej obrazuje życie świętej pamięci Johnny’ego Casha, głównego bohatera Walk the Line. Był postacią kultowa o bardzo ciekawym, pełnym wzlotów i upadków, życiorysie. Muzyka country to absolutnie nie moja stylistyka, ale zupełnie nie przeszkodziło mi to, w uważnym śledzeniu losów gwiazdy tego gatunku. Wciągająca, pełna pasji historia z częstym, nierzadko bardzo dotkliwym tarciem…

Scenariusz Walk the Line został oparty na książce autobiograficznej Cash’a. Nie stanowi pełnego jej odwzorowania, a jedynie selektywny przegląd najważniejszych momentów z życia muzyka. Jesteśmy świadkami rozwoju muzycznej kariery Johnny’ego i pasma sukcesów artystycznych, ale także dramatu rodzinnego bohatera. Nie brakuje głębokich rozterek i ciężkich wyborów. W brutalny sposób twórcy obnażyli kulisy zdobywania sławy. Seks, narkotyki, alkohol. Najszybszy sposób, aby z samej góry stoczyć się na samo dno.

W postać legendarnego piosenkarza wcielił się Joaquin Phoenix, a miłość jego życia – June -zagrała Reese Witherspoon. Miałem wielkie wątpliwości, co do odtwórczyni roli żeńskiej, ponieważ pamiętam Legalną blondynkę i do tej pory mam mdłości na myśl o niej. Co ciekawe odtwórców głównych ról wybrali przed śmiercią sami państwo Cash. Mimo moich początkowych wątpliwości, przyznaję, że wiedzieli, co robią. Phoenix i Witherspoon są po prostu bezbłędni. Ich zadanie było o tyle trudne, że wszystkie pojawiające się w filmie utwory wykonywali samodzielnie. Oczywiście głos Cash’a jest jedyny w swoim rodzaju i nie ma możliwości oddania go w pełni. Za duży sukces uznaje wobec tego stopień, na jaki udało się aktorom zbliżyć do oryginału. Bezapelacyjna piątka z plusem.

Wspominałem wcześniej, że country nie jest moim ulubionym gatunkiem muzycznym, ale takie utwory jak Get Rhythm, Walk the line, Cry, Cry, Cry powodują, że noga sama się porusza i monotonnie wybija charakterystyczny rytm… Rytm nadjeżdżającego z oddali pociągu. Bez wątpienia strona muzyczna jest jednym z największych atutów tej produkcji.

Bezbłędne aktorstwo, wpadająca w ucho ścieżka dźwiękowa, a do tego kawałek wzruszającego życiorysu.

Ocena: 7/10